Van tienerondernemer tot Formule 1 Glamping pionier: Petr Bouchal
Van een bescheiden begin in een kinderkamer tot het runnen van een van de grootste accommodatieservices tijdens Formule 1-evenementen, de ondernemersreis van Petr is een verhaal van veerkracht, innovatie en aanpassingsvermogen. Van dropshipping als tiener tot het bedenken van unieke bedrijfsoplossingen tijdens de pandemie, zijn ondernemingen benadrukken de kracht van doorzettingsvermogen en visie. Ontdek hoe hij uitdagingen omzet in kansen en grenzen blijft verleggen in de horeca en evenementenbranche.
Je bent je bedrijf op 12-jarige leeftijd begonnen vanuit je “kinderkamer”. Wat heeft dat je opgeleverd en hoe ben je begonnen?
Ik heb altijd al een ondernemersgeest gehad; ondernemen heeft me altijd aangetrokken. Een groot voordeel was dat ik al in de vijfde klas toegang had tot internet. Daardoor kon ik leren hoe de online wereld werkt en begon ik met het bouwen van eenvoudige websites. Daarna ben ik hoodies, powerbanks, zonnebanken, tv's of telefoons op eBay gaan kopen en doorverkopen. Tegenwoordig is dropshipping heel gewoon, maar toen nog niet.
Dus toen wist je al dat je ondernemer zou worden.
Ja, maar tijdens de middelbare school en de universiteit bleven mensen me overtuigen dat ik een baan moest zoeken. Vooral op de Technische Universiteit van Brno (VUT) waren er elke paar maanden headhunting evenementen, bedrijvendagen en soortgelijke evenementen. Iedereen vertelde ons hoe gewild we waren. Misschien is dat de reden waarom zo weinig van mijn klasgenoten van toen nu ondernemer zijn.
Natuurlijk probeerde ik ook verschillende parttime baantjes. Vanaf mijn 15e werkte ik op bouwplaatsen en op mijn 17e ging ik naar Engeland, maar het bureau dat mij in dienst zou nemen ging failliet en uiteindelijk vertrok ik met een schuld van 30.000 Tsjechische kronen. Later, op mijn 19e, ging ik naar de VS om te werken als onderhoudsmedewerker op een christelijk kamp.
Wat was je eerste echte zakelijke onderneming?
Het eerste grotere project dat zichtbaar werd, was de Luierservice, een dienst op abonnementsbasis voor het leveren van schone, moderne stoffen luiers in Praag. Ik lanceerde dit project toen ik ongeveer 20 jaar oud was, ook al had ik toen zelf nog geen kinderen. Ik kreeg de kans dankzij een zomercursus voor aspirant-ondernemers in München. Duizenden mensen van over de hele wereld schreven zich in, maar slechts 35 werden geselecteerd op basis van interviews en motivatiebrieven, waaronder ik. Twee weken lang werkten we aan onze ondernemingsplannen met verschillende investeerders en mentoren. Daar kwam ik, samen met een jongen uit New York en een meisje uit Ghana, op het idee om poeders te maken van babypoep. Deze poeders bevatten specifieke zuren die waardevol zijn in de farmaceutische industrie. De Luierservice fungeerde ook als inzamelsysteem voor babyontlasting. Maar het verhaal van een 20-jarige jongen zonder kinderen die een dienst probeerde op te zetten voor milieubewuste moeders werkte niet, ook al toonden de media enige interesse. Uiteindelijk verkochten we maar drie abonnementen: één gekocht door een vriend die me wilde steunen en twee door mij om het te laten lijken alsof er vraag naar was. Uiteindelijk verloor ik 100.000 kronen op het project en moest ik het stopzetten.
Ik las dat je ook je eigen startup hebt geprobeerd. Wat is het verhaal daarvan?
Tijdens mijn studie werktuigbouwkunde realiseerde ik me dat koolstofcomposieten erg duur waren en veel afval genereerden. We kwamen op het idee om afval van koolstofcomposieten te gebruiken, het in korte vezels te snijden, het in de juiste verhouding te mengen met verschillende harsen en het te comprimeren. We ontdekten dat we een uniek materiaal hadden gemaakt - goedkoop door recycling en met uitstekende sterkte-eigenschappen. In onze studententijd probeerden we investeerders te vinden voor de startup en bezochten we verschillende conferenties.
Maar uiteindelijk was BMW ons voor. Ik zeg niet dat ze ons gekopieerd hebben, het was gewoon toeval. Toen de autofabrikant de BMW i3 introduceerde, de eerste elektrische auto gemaakt van geperst koolstofvezel, begrepen we dat ons project niet zou slagen. Zo is het leven - niet alles lukt. Bovendien was het een te groot project voor studenten, omdat het tientallen miljoenen aan investeringen zou hebben gevergd.
Hoe is jullie tentavontuur begonnen?
Het tentenproject is ons kindje en we zijn er erg trots op. We besloten het accommodatieprobleem in kleine steden tijdens grote evenementen aan te pakken. Bezoekers hebben vaak moeite om een plek te vinden om te overnachten. In eerste instantie richtten we ons op elk evenement met tienduizenden of honderdduizenden mensen - motorcrossraces, MotoGP in Spanje, Oktoberfest in München en vooral Formule 1, onze favoriet. Na COVID werd het allemaal wat beperkter en nu richten we ons voornamelijk op F1.
Waarom F1?
Evenementen zoals het Oktoberfest of muziekfestivals hebben ook te maken met een tekort aan accommodatie, maar ze trekken een klantenkring aan die er vooral is om dronken te worden. Formule 1 is niet zo gebonden aan alcohol. We verkopen bier en goede wijn, maar geen sterke drank. Daar is geen vraag naar en zelfs als die er wel zou zijn, zouden klanten alleen maar dronken worden en problemen veroorzaken. Dat zou ons imago als rustige camping verpesten.
Je zei dat de pandemie je heeft geholpen om de evenementen waar je je op richt te verfijnen. Heeft COVID je op een andere manier beïnvloed?
Grote evenementen werden over het algemeen verboden...Voor COVID waren we van plan om onze eigen tenten te ontwikkelen. We organiseerden een architectuurwedstrijd en ontvingen honderden ontwerpen. Maar toen sloeg de pandemie toe en begonnen mensen massaal bestellingen te annuleren, wat voor ons als een waarschuwing diende. We hebben alle investeringen tijdelijk stopgezet en zijn sindsdien niet meer verder gegaan met dit idee. Het ontwerpen van onze eigen tenten heeft geen economische zin meer, maar we hebben wel onze eigen toiletten en douches ontwikkeld.
Wat COVID betreft: sinds we alle investeringen hebben stopgezet, hebben we het geld dat we daarvoor hadden uitgetrokken gebruikt om campers te bouwen. In anderhalf jaar tijd bouwden we 40 voertuigen, waaronder 12 die we kochten van de Slowaakse Post in Poprad. We haalden ze helemaal uit elkaar, isoleerden ze en rustten ze uit met watersystemen, elektrische bedrading en zonnepanelen. Daarna lieten we ze testen in Duitsland en verkochten ze als camper. Niemand in Tsjechië wist echter van ons bestaan af omdat we ze verkochten aan Duitsers, Zwitsers en Belgen.
Was dat puur een COVID-project of doe je het nog steeds?
Het was puur een COVID-project. Toen we de chassis aan het begin van de pandemie kochten, kostten ze 300.000 kronen; in 2022 waren ze twee keer zo duur. We konden ons niet houden aan het budget van één miljoen kronen, wat de psychologische bovengrens is die mensen bereid zijn te betalen voor een camper.
Als je “we” zegt, bedoel je dan het GPtents-team?
Precies. Tijdens COVID hebben we niemand ontslagen of contracten opgezegd. We zijn gewoon overgestapt naar een andere branche waar veel vraag naar is.
Je zei dat je je eigen toiletontwerpen hebt. Waarom?
Voor klanten zijn schone toiletten 's ochtends en warme douches 's avonds het belangrijkste. Ontbijt en diner zijn secundaire geneugten. Toen we zeven jaar geleden begonnen, besloten we al onze inkomsten opnieuw te investeren. Vorig jaar bereikten we eindelijk een punt waarop we het ons konden veroorloven om onze eigen toiletten en douches te ontwerpen, met een laag waterverbruik en een esthetisch aantrekkelijk ontwerp. We hebben zelfs een speciaal watermanagementsysteem om voldoende druk en een constante toevoer van warm water te garanderen. Gelukkig worden we niet meer geconfronteerd met situaties waarin een leverancier ons de “Mercedes onder de toiletten” belooft, maar in plaats daarvan een Skoda 120 levert.
En hoe zit het met uw opslagbehoeften?
We zijn nog niet zover dat een bank ons kredietwaardig genoeg vindt om ons een lening te geven voor de aankoop van een eigen magazijn. Dus huren we er één in Oostenrijk, één in Brno en een derde in Hranice na Moravě. We vervoeren ook goederen in zeecontainers die we op goederentreinen laden.
Oostenrijk verbiedt wild kamperen vaak in zijn deelstaten of gemeenten. Hoe gaan andere kampen bij jullie in de buurt hiermee om?
Ik ken ongeveer 15 kampen in de buurt van de Red Bull Ring, maar die bieden alleen accommodatie aan. Je kunt niet zomaar parkeren en ze zijn vaak volgeboekt. We hebben daar nu vier directe concurrenten. Toch run ik, een 32-jarige man uit Hranice na Moravě, de grootste accommodatie in Spielberg tijdens de F1.
Waar zijn jullie nog meer actief?
Voor COVID waren we actief in Spanje, Nederland, België, Duitsland, Oostenrijk en Tsjechië. Na COVID hebben we ons gericht op Italië, België en Oostenrijk. We vinden het zinvol om ons te beperken tot evenementen waar de vraag het grootst is en die voor ons de prettigste ervaring zijn. Italië is bijvoorbeeld geweldig. Onlangs bezocht een 70-jarige vrouw ons tentendorp, zei dat het er prachtig uitzag en bracht ons gekoeld bier als bedankje. De volgende dag kwam er een boer langs die ons een krat abrikozen en zelfgemaakte wijn gaf. Zulke verhalen blijven gebeuren.
Hoeveel mensen zitten er in jullie team?
Tijdens het seizoen werken we parttime met z'n vijven. Het zijn allemaal vrienden met hun eigen bedrijf, dus dit is meer een hobby voor hen. Van mei tot september zijn we fysiek aanwezig op de evenementen. Daarnaast krijgen we hulp van 70 seizoenswerkers. Op dit moment zijn er bijvoorbeeld een bus en drie auto's vol met deze helpers op weg naar Oostenrijk.
Wat voor mensen zijn dat?
Het zijn Tsjechische en Slowaakse studenten. In eerste instantie wilden we de lokale bevolking erbij betrekken, maar die zijn grotendeels niet inzetbaar - die zijn al in staat om het evenement 30 kilometer verderop te helpen organiseren, waardoor wij met de probleemgevallen blijven zitten. Met Tsjechische en Slowaakse studenten houden we interviews. Natuurlijk kun je niet helemaal inschatten hoe goed iemand zal werken, maar meestal komt het wel goed.
Jullie hebben meerdere keren gezegd dat jullie geen camping maar een hotel zijn. Welke extra diensten bieden jullie aan?
We maken de tenten niet schoon tijdens het verblijf, maar we vervangen wel dagelijks de handdoeken als de gast dat wil. We bieden ook het wassen van de auto en een welkomstdrankje bij aankomst. Dan zijn er nog de ontbijten en diners die we verzorgen.
Hoeveel tenten hebben jullie?
Meer dan 500, dus ongeveer 1000 bedden met speciale ergonomische matrassen en onze eigen dekens. Slaapzakken zijn niet te vergelijken. Een dekbed met katoenen beddengoed is van een andere orde.
Wat zijn jullie huidige plannen?
Onze prioriteit is om onze normen te handhaven. Om dat te bereiken ben ik op zoek naar een nieuwe projectmanager, zodat GPtents kan blijven groeien en uitbreiden. We krijgen niet alleen aanvragen uit Europa, maar ook uit de VS en Australië. Ieder van ons heeft echter maar twee handen en met vier grote evenementen in drie landen kunnen we de zaken niet naar een hoger niveau tillen. Dat is op dit moment onze grootste uitdaging.
Hoe zit het met jou persoonlijk?
Ik klamp me niet vast aan mijn positie. Ik blijf de eigenaar die niet dagelijks bij elk evenement aanwezig hoeft te zijn. We hebben gewoon iemand nodig die online marketeer, technisch manager en logistiek manager in één kan zijn. Om te overdrijven: Ik zoek iemand die, als er een rioolpomp kapot gaat, in de tank springt en het meteen repareert.
Bedankt voor het interview, Petr!
Bron: www.hrot24.cz
Over de auteur
Eva is een werkstudent die van reizen, eten, lezen, schrijven en dansen houdt. Ze is geïnteresseerd in fotografie, speelde saxofoon op de middelbare school en studeert aan twee universiteiten – ze wordt master in politieke wetenschappen en ingenieur in regionale ontwikkeling. Ze kampeert bijna elke zomer sinds haar vijfde. Eva woont met haar vriend in Brno en ze discussiëren voortdurend over welk F1-team beter is.